詩歌： Ang sentrong isip ng Diyos -

Ang sentrong isip ng Diyos -
Siya’t tao’y maging isa;
Siya ang lahat sa tao
Plano Niya’y maisagawa.

Tao’y likhang sisidlan -
’Spiritu, kal’lwa, laman,
Buhay ng Diyos makamtan,
Tunay ang kaisahan.

Buhay ng Diyos dumaloy
Nang tao’y maging bato,
Maitayo ang templo,
Diyos l’walhatiin nito.

Bayang banal ’tinayo,
Tahanang ibig ng Diyos,
Bagong Herusalem ’to,
Tinupad layon ng Diyos.

Pagtatayo ng banal,
Diyos at tao’y naghalo,
Binalak ng Maykapal,
Nilugod ang Diyos’t tao.

Trono ng Diyos’t Kordero,
Sa gitna’y pinagmulan
Ng tubig na ’Spiritu,
Agos na walang hanggan.

Kristo’y puno ng buhay,
Kabilaan ng ilog,
Bungang dibinong buhay
Ay sa ikabubusog.

Diyos kay Kristo’y siyang ilaw,
Sa lunsod nagliwanag,
Kadilima’y pumanaw
Sa dibinong pagsinag.

Diyos sa tao, tao’t Diyos,
’Nahan sa isa’t isa;
Laman ng tao ay Diyos
Diyos sa tao’y makita.

Ang sentrong isip ng Diyos -