1
Nasa l’walhati na Kristo,
Sinilayan puso ko;
Di sa bituin katulad,
Kundi araw na sikat.
Lupa’y madilim, pusikit,
Puso ko’y di maakit,
Liban sa dusang danas Niya,
Aking minahalaga.
Sinilayan puso ko;
Di sa bituin katulad,
Kundi araw na sikat.
Lupa’y madilim, pusikit,
Puso ko’y di maakit,
Liban sa dusang danas Niya,
Aking minahalaga.
2
Sa iba’y ilaw panlupa,
Ang kanilang pag-asa;
Akin nama’y ilaw-langit,
L’wanag sa araw higit.
Liwanag walang panghina,
Gloryang mukha’y makita,
At pagsintang mahalaga,
At mayaman Niyang b’yaya.
Ang kanilang pag-asa;
Akin nama’y ilaw-langit,
L’wanag sa araw higit.
Liwanag walang panghina,
Gloryang mukha’y makita,
At pagsintang mahalaga,
At mayaman Niyang b’yaya.
3
Kahanga-hangang pagsinta,
L’walhati Niya’y nakita;
Natayuang mataas pa,
Sa akin tinamo Niya.
Sa lo’b ng tabing di-minsan,
Kundi do’n mananahan,
Sa mukha Niya’y nakatitig,
Pakinggan Kanyang tinig.
L’walhati Niya’y nakita;
Natayuang mataas pa,
Sa akin tinamo Niya.
Sa lo’b ng tabing di-minsan,
Kundi do’n mananahan,
Sa mukha Niya’y nakatitig,
Pakinggan Kanyang tinig.
4
Mukha ni Hesus nakita,
H’wag bumanggit ng iba;
Napakinggan ang tinig Niya,
Ako ay nas’yahan na.
Sa ningning ng l’walhati Niya,
Natanaw Kanyang mukha,
Walang hanggang tahanan ko,
Kal’walhatiang ito.
H’wag bumanggit ng iba;
Napakinggan ang tinig Niya,
Ako ay nas’yahan na.
Sa ningning ng l’walhati Niya,
Natanaw Kanyang mukha,
Walang hanggang tahanan ko,
Kal’walhatiang ito.
Delete Comment
Are you sure you want to delete this comment?