詩歌： Poon, ginuhit Mong plano

1

Poon, ginuhit Mong plano,
Hayag ang tabernakulo,
Kami’y nais Mong itayo,
Mahayag ang l’walhati Mo.

2

Sentro ng tolda’y ang kaban,
Tolda’y lugar-pahingahan;
Sampung utos nasa kaban,
At sa tolda’y nakatahan.

3

Kaban: sagisag ni Kristo,
Ang ginto’t kahoy, Diyos-tao;
Utos kahayagan ng Diyos,
Kay Kristo’y nanahang lubos.

4

Kristo’y sentro ng ekklesia,
Na siyang pahingahan Ni-ya,
Na kay Kristo nga ang Ama,
Ang ekklesia’y tahanan Niya.

5

Ang tolda’y kabang lumago
Kahoy binalot sa ginto;
Ekklesia’y lumaking Kristo,
Diyos sa tao naihalo.

6

Mga pansuportang tabla,
Nakatindig sa pilak nga;
May ginintuang argolya,
At pangkawing barakila.

7

Tinipong banal—Ekklesia,
Pagtutubos tuntungan niya;
Sa lo’b ng buhay dibino,
Nagkalapat naitayo.

8

Ang apat-na-susong takip,
Kristo’y ipinahiwatig;
Kristo naglahad l’walhati,
Sa tahanan Siyang nagtakip.

9

Natakpan ng gayong Kristo,
Banal nalapat, natayo;
Tamasa tanang Ano Siya,
Maitayo sa loob Niya.

10

Kautusa’y nasa kaban,
Kaban nasa tolda naman;
Diyos kay Kristo sa Ekklesia
Tinanghal ang l’walhati Niya.

Poon, ginuhit Mong plano