Pagkatahum Mo gayud, Ginoo,
Kasingkasing ko nabihag Mo;
Nagawas sa pagkarelihiyoso,
Ikaw ra karon ang sundon ko.
Samtang nagsud-ong’s Imong himaya,
Dughan napuno’s diosnong gugma;
Suropi na ako, O Ginoo,
Isagol na’s Espiritu Mo.

Masidlakon—katin-aw’s langit ko!
Anak’s Tawo, nakita ko’s trono!
Balaan, kalayo’s Dios nag-ut-ot,
Hangtud Ikaw ray isidlak ko.
Pagkakita ko’s Imong katahum,
Nawalang gugma’s kaugalingon;
Karon Imo nang gugma’g pagdayeg ko,
Nagpa’mulos sa katam-is Mo.

Ginoo, ang akong alabastro
Buk-on tungod’s gugma ko Nimo;
Dihogan kong ulo Mo, Ginoo;
Imo nang labing maayo ko.
Usikan kong akong kaugalingon;
Natagbaw sa gugma ko Nimo.
Gugma gikan’s kinasuloran ko,
Lanang mahal ibubo Nimo.

Balik na, Ginoong gihigugma,
Gimingaw akong makita Ka;
Pahimusli ang gugma ning dughan,
Hangtud magpahulay ko Nimo.
Di ako ra ang nagmahal Nimo,
Bisan mang Pangasaw-onon Mo;
Pagdali, kay naghulat mi Nimo,
Matagbaw Ka sa gugma namo.