诗歌： Kinabuhi ang Dios nga Amahan

Kinabuhi ang Dios nga Amahan,
Cristong niagayng Espiritu,
Kalami ning Personaha, maayo!
Datong kinabuhi nato S'ya.

Gipanganak na kita pag-usab
Sa pagdawat Kaniyang buhi.
Gisudlan kita's laing kinabuhi,
Karon napuno kita Niya.

S'yang buhing Espiritu's sulod ta,
Sa espiritu ngadto's kalag,
Moagay, magtransporma's matag bahin,
Sa kinabuhing ipaambit.

Karon mobulig gayud ta Niya.
Hunahuna itumong's Anak.
Magpahilayo's tanang magpasaag,
Itumong ra N'ya tibu'k kalag.

Ginoo, nia Ka's espiritu.
Apan buhaton pang tuyo Mo;
Kon b'yaan nang hunahunang nagkatag,
'Palgang kinabuhi'g kalinaw.

Bihaga tanang hunahuna ko,
Datong magpa'mulos' Pulong Mo;
Hunahuna magpabilin sa Pulong,
Sangkapan Mo ug balaanon.

Padayon nga buhatong pag-apply,
Ning kinabuhing magtagad N'ya.
Daygon S'ya's paagi's pagkinabuhi!
Hunahuna itumong Nimo.

Kinabuhi ang Dios nga Amahan